Sabah uyandığımda yağmur damlalarının çadır içine hafif hafif sızmış olduğunu gördüm. Dışarısı soğuktu ama yağmur kesilmişti. Hava raporu saat 10 ve 13`te etkili yağış gösteriyordu. Yürümekte kararsızdık. Beklemeye, yağmur yağdığında çadır içinde kalmaya karar verdik. İlk yağmur dalgası aniden başladı. Öyle yoğun yağıyordu ki kendi çadırımdan çıkıp diğerine gitmeye cesaret edemedim. İlk 20 dakika güzeldi. Soğuktu ama sakince kitap okumak keyifliydi. Dışarıda hem rüzgar hem yağış şiddetini arttırmıştı. Çadır daha fazla dayanamadı. Önce fermuar çizgisinden sonra her yerinden su almaya başladı. Çaresiz tüm eşyalarla beraber diğer çadıra geçtim. Artık üçümüz bir aradaydık. Bir yandan kakara kikiri yapıyor öbür yandan süngerle bu çadıra da dolmaya başlayan suları boşaltıyorduk. Sanırım yağmur 1 saat kadar sürdü. Ardından ara ara güneş belirmeye başladı. Hemen çadırları ve ıslakları güneşli yerlere serdik. İkinci posta yağış başlamadan uzun sahil boyunca yürümeye karar verdim. Gidişte sahilin bitki örtüsüyle buluştuğu ve düzenli bakımı yapılmışcasına güzel çimlik düzlüğü kullandım. İçimde kocaman bir huzur, yüzümde keyifli bir ifadeyle tek başıma yürüyor farklı bitkiler görmeye çalışıyordum. Dönüşte sahil tarafını kullandım. Dalgaların getirdiği eşyalar, dal parçaları her zaman ilgimi çekerdi. Onlar arasında saatlerce eşelenir işe yarar bir şeyler bulmaya çalışırdım. Ancak bu kez durum farklıydı. Sahilde onlarca can yeleği ve şambrel vardı. Her yerde çantalar, giysiler, yepyeni ayakkabılar ortalıklara saçılmıştı. Anlattıkları korkunçtu... Yağış saati geçmiş olmasına rağmen hava günlük güneşlikti. Bir cesaret saat 14'te toplanıp yola koyulduk. Yol alçak makilikler arasında bir patikaydı. Üç noktada yangın ayırma hattıyla kesişiyor, yangın hattı denize kadar uzanıyordu. Kıyı boyunca birkaç kilometre ilerlemiştik ki şiddetli bir yağış başladı. Hemen yağmurlukları giydik, çantalara çöp torbalarını geçirdik. Sığınacak bir yer yoktu yola devam ettik. Kısa sürede üzerimizdeki her şey sırılsıklam olmuştu. Az daha ilerleyince yol yüksek bir tel örgüyle sonlandı. Kıyısından deniz yönüne saptık. Yağmur hala bardaktan boşalırcasına yağıyordu. Denize yakın noktada bir kütük ev, kamelyada oturan 4 adam gördük. Çayları, rakıları, ekmek, peynir ve zeytinleri vardı masada. Tel örgünün açık yerinden girdik içeri, selam verip biten suyumuzu takviye etmek istediğimizi belirttik. `Çocuklar sucuk gibi olmuşsunuz, gelin çatı altında iki soluklanın...` demelerini bekliyorduk. Ama `Çeşme ileride...` deyip kendi aralarındaki sohbete devam ettiler. Bizde çaresiz sularımızı doldurup yağmur altında yürüyüşümüze devam ettik. Oradaki araçlar ve teknelerin üzerinde gördüğümüz `Gölmar Otel` yazısını aklımıza kızgınlıkla kazıyıp, tüm arazi boyunca kıyıda yükselen palmiyeler altından Gölmar topraklarını terk ettik. Patika daha sonra kıyıdan ayrılarak içlere doğru girmeye başladı. Yüksek makiler ve çamlıklar arasında iniş çıkışlar başladı. Zemin çoğu zaman gevşek taşlardan oluşuyordu. Saatler ilerlemiş, süratimiz iyice düşmüştü. Karşılaştığımız ilk düzlük, onlarca arı kovanının sıralandığı bir yeşillik alandı. Hızlıca çadırları kurduk. Çantamı açtığımda çamaşır ve çoraplarımın da ıslandığını gördüm. Meğer böyle havalarda çanta içine her şeyi naylon torbalarda koymak gerekiyormuş, tecrübesizlik... Akşam yemeğinde bulgur pilavı ve barbunya yedikten sonra yorgun düşüp hemen uykuya geçtik.

Karia Yolu Datça Yarımadası Ekspedisyonunun tüm parkurları: - Balıkaşıran Koyu - Eksera Koyu Parkuru - Eksera Koyu - Alavara Parkuru - Alavara - Emecik Parkuru - Emecik - Kızlan (Alternatif) Parkuru - Kızlan - Körmen Parkuru