Sabah yine güneşli bir sabaha uyandık. Hafif esinti vardı. Ancak hava raporları sonraki 3-4 gün için fırtına ve yağış gösteriyordu. Değişmesini umarak sabah yola koyulduk. Seyfi Dayı`nın tariflediği yola ulaşmak için arı kovanlarının arasından geçmemiz gerekti. Önde Serdar ve ben gidiyorduk. Serdar hemen arkamızda yüksek sesle konuşan Hüs`ü uyardı. Görev aşkıyla güzel kokulu çiçekleri arayan arıların sürdüğümüz güneş kreminin kokusunu farketmeleri uzun sürmedi. Bir anda onlarcası enseme, yüzüme, kulaklarıma üşüştü. Sırtımızda 20-25 kg yük deli gibi koşmaya başladık. Serdar krem sürmemişti ama o da sıkıntıdaydı. Bir ara boğazımdaki Buffı kafama çekip deli danalar gibi görmeden koşuşturduğumu farkettim :) Biz yırtmıştık ama Hüs`ü sokmuşlardı... Arıların korkusuyla kısa sürede yolu tekrar bulmuştuk. Karia Yolu`nun buradan Körmen`e kadar olan kısmı bir kondisyon parkuru gibi. Yokuş aşağı 1km`de alacağımız yolu, inişli çıkışlı 3-5 km`lik bir parkur haline getirmişler. Hemen hemen tüm parkur alçak makilikler arasında, gevşek taşlık patikalardan geçiyor. Sert iniş ve çıkışlar var. Ancak nefis bir manzarası var. Körmen`e son tepelikten önceki koyda mola verdik. Burada sadece terkedilmiş bir ağıl vardı. Üzerimizden parkurun zorluğu ve günlerin yorgunluğu akıyordu. Nefis, esintisiz, güneşli bir hava vardı. Günlerin teri, tozu, kokusundan kurtulmak için fırsat bulmuştuk. Uzun bir molayla anadan ürüyen halde deniz sefası yaptık. İnsan içine çıkacak temizlerimizi giyindik. Tekrar yola koyulduk. Son tepeliği aşıp Körmen Koyu`na indiğimiz yerde eski bir yerleşimin kalıntılarına rastladık. Burası geçmişte yapılan deniz ticaretinde han ve antrepo olarak kullanılan bir merkez olmalıydı. 2 km`ye yakın Körmen plajından yürüyüp caddeye ulaştık. Soğuk bir kola için bakkal ararken burada yeni lokanta açan harika insanlarla tanıştık. Manisa`lı iki genç delikanlı sadece bir gün önce bu mekanı 10 yıllığına kiralamış ve hemen açılış için çalışmaya başlamışlardı. Gelin soluklanın, size çay demleyelim teklifinde bulundular. Sohbetler muhabbetler birbirini kovaladı, anılar paylaşıldı. Karınlarımız acıkınca mutfağa girip birlikte menemen hazırladık. Akşamüstü bize anahtarları bırakıp, mutfağı, lokantayı ve kaldıkları odayı emanet edip çıktılar. Yeni tanıştığımız iki kişinin yeni mekanında yalnız kalmıştık. Geçirdiğimiz son beş güne göre lüks içerisindeydik. Kapalı bir çatımız, mutfağımız, tuvaletimiz, sıcak suyumuz ve duşumuz vardı. Hava raporları hala karanlık, önümüzdeki parkur ise zorluydu. Belki önceki günlerde yağışa yakalanmamış olsaydık yine deneyebilirdik ama cesaret edemedik. O gece yürüyüşü sonlandırmaya ve dönmeye karar verdik.

Karia Yolu Datça Yarımadası Ekspedisyonunun tüm parkurları: - Balıkaşıran Koyu - Eksera Koyu Parkuru - Eksera Koyu - Alavara Parkuru - Alavara - Emecik Parkuru - Emecik - Kızlan (Alternatif) Parkuru - Kızlan - Körmen Parkuru