Bayram tatilini fırsat bilip küçük bir grup Kıbrıs Köyü Vadisinin yolunu tuttuk. Kıbrıs Köyü Vadisi Elmadağ’dan doğan ve daha sonra Hatip Çayı ile birleşen Kıbrıs Deresi’nin yatağı boyunca devam eden 8 km uzunluğunda bir vadi. Vadide yapılan akademik çalışmalarda 700 tür bitkinin varlığı tespit edilmiş. Ne yazık ki etrafında hem devletin hem sermayenin işlettiği bir çok taş ocağı var. Alan daha önce 1.derece sit alanıyken yakın geçmişte 3.derece sit alanına çevrilmiş; sit alanı olduğunu belirtir tabelayı ise kum kamyonları için açılan yolun yığınları arasında çürümeyi bekliyor bulduk. Çok yazık! Daha önce Kıbrıs Köyü Vadi yürüyüşlerimizi hep batı kanadındaki araç yolundan başlamıştık. Bu kez de aynı şekilde başladık. Yaklaşık 2 km`lik bir çıkıştan sonra gördüğümüz çeşmede mola verdik. Bu yıl (2019) suyu iyice azalmış. Yoldan geçen bir araca iyi bayramlar dercesine selam edince, durdu. Kırbrıs Köylüymüş Mehmet bey, alışkanlığım değildir el edene durmak ama bayram günüdür bir hoş geldin diyeyim, bayramınızı kutlayayım isteyim dedi. Kısa ve hoş bir sohbet oldu, her gün 85 yaşındaki annesiyle birlikte yakınlardaki arazisine gelir, serayla, bahçeyle hayvanlarla ilgilenirlermiş. Yolumuz üstüydü, sonrasında uğradık Mehmet beye. Koca koca 7 köpek karşıladı bizi çitlerde. Mehmet beyin uyarısıyla az sakinleştiler. Çaylarımızı içtik, sohbete devam ettik. Fatma teyze elinin toprağıyla katıldı bize. Mehmet beyin eşi, çocukları ve torunları kendi ve annesi gibi ilgili değilmiş bahçeye. Az hak veriyor az iç çekiyor bu duruma Mehmet bey. Bahçeyi gezip seranın soğanlarını, marullarını tattıktan sonra her yürüyüşümüzde bu güzel insanları ziyaret etmeye söz verip vedalaşıp tekrar yola koyulduk. Amaç katığımızı Kadının Kayasında yemekti, ama saatler ilerlemiş karınlar acıkmıştı. Hedefe varamadan yol kenarında durup karınlarımızı doyurduk. Önce Kelhasan Kayasına çıkıp vadinin bol bol kuş bakışı fotoğrafını çektik. Bazılarımız yüksekten korktu, uzakta durdu :) Sonra dere içine indik. Başlangıçta bir suya, bir o kıyıya, bir bu kıyıya pek keyifliydi. Bir kaç saat kadar böyle gidince yorgunluk başladı. Derken bir ara öncümüzü kaybettiğimizi farkettik. seslenişler, düdükler cevap bulmadı. Kimse endişesini paylaşmadı ama adımlar sıklaşıverdi. Hemen ardından duyduğumuz çığlıklarla, ekibin tamamı endişeyle sese doğru koşmaya başladı. Derken öncümüzü ardından çığlık çığlığa ortalığı kasıp kavuran kalabalık kuzen grubunu gördük. Köye daha 2 km vardı, akşam yaklaşıyordu, dere yatağından devam etmeye cesaret edemedik. Fındık koruluğunun yakınından tekrar batı yakasındaki yola çıkıp yürüyüşü köyde sonlandırdık. Köyde yorgunluk atarken hem çeşme başında, hem köy içerisinde başka güzel insanlarla da tanıştık. Bir sonraki yürüyüşte tekrar görüşmek üzere sözleşip onlardan ayrıldık...

Parkur florasından not ettiklerimiz: Kurtbağrı (Ligustrum Vulgare), Poligala (Polygala), Pelin Otu (Artemisia Absinthium), Turnagagası (Geranium Rotundifolium), Engerek Otu (Echium plantagineum), At Kuyruğu Otu (Equisetum arven), Dağ Adaçayı (Sideritis amasiaca), Kantaron Otu (Hypericum perforatum), Mavişot (Veronica polita), Ebegümeci (Malva sylvestris), İt Üzümü (Solanum dulcamara), Ballıbaba (Lamium amplexicaule), Çitlenbik (Celtis Australis), Küre Çiçeği (Globularia trichosantha), Kediotu (Centranthus longiflorus), Adi Fındık (Corylus avellana), Mum Çiçeği (Cerinthe minor), Sarı Kaside (Scutellaria orientalis), Taşçantası (Aethionema armenum), Ay Şalbası (Salvia aytachii), Tosbağa Çiçeği (Alkanna Orientalis), Akhaylin (Bryonia alba), Yabani Tere (Cardaria draba), Köpekdili Otu (Cynoglossum officinale), Dul Avrat Otu (Arctium minus), Kanaryaotu (Senecio vernalis), Çan çiçeği (Campanula), Doğu Çitlenbiği (Celtis tournefortii), Altın Kamışı, Turna Gagası (Herodium sp), Çayır Düğmesi, Barut Ağacı (Frangula alnus subsp. alnus), Sıraca Otu, Eğrelti otu, Sümbül, Boğa Dikeni (Eryngum sp), Unutma Beni Çiçeği, Sığırdili, Sığırkuyruğu, Şahdere, Deniz Üzümü (Ephedra major), Mürdümlük, Kofa (Juncus sp), Korugen,...