Çekici ve lezzetli ismine karşın yenilebilir bir mantar değildir, isim sadece rengine atıfta bulunur. Hem kozalaklı hem de geniş yapraklı ağaçlarda parazitik olarak yaşar. Mücadele edilmezse ağaçlarda kök çürüklüğüne ve toplu ölümlere neden olur. Meyve bahçelerindeki ağaçlar da dahil olmak üzere geniş yapraklı ağaçların üzerinde
parazitik
; kütüklerde, ölü köklerde ve bazen de düşen dallarda
saprobik
olarak ortaya çıkar.
Meyve
6-30 bireylik gruplar halinde gelişir; bireyler birbirine karışmış görünümdedir, ancak birbirlerine kaynaşık değillerdir.
Misel
ler kök görünümünde, ipliksi, siyah renkli, tipik olarak 2 mm ve en çok 5 mm çaptadır; canlı ağaçlarda sıklıkla gövde kabuğu altında gelişir, ardından kabuk dökülür; toprak içerisinden ilerleyerek birkaç metre ötedeki ağaçlara da erişebilir. Kaydedilen en uzun Armillaria miseli 9 metredir. Bu mantar ağaç gövdesinde görüldüğü zaman maalesef ağaçta oluşan hasar geri döndürülemeyecek boyuttadır. Sadece ağaçlara değil tüm odunsu dokulu bitkilere yayılabilir.
Morfoloji
Şapka
5-15 cm arası çaptadır; bal-sarıdan kırmızı-kahverengiye kadar değişen renktedir ve merkezde daha koyu bir alan bulunur; eti beyaz ve serttir; genç şapkalar derin dışbükeydir, merkeze doğru daha belirgin olmak üzere, ince
pul
lar görülür; olgunlaştıkça düzleşir ve genellikle dalgalı, çizgili kenar boşlukları gelişir, merkeze yakın pullar kaybolabilir.
Solungaç
lar
yoğun
dizilidir; şapkaya
genişçe bağlı
veya zayıfça
sarkık bağlı
dır; başlangıçta ten rengidir, olgunlaştıkça sarımsılaşır, en sonunda paslı lekeler oluşturur.
Sap
5-15 mm çapta, 6-15 cm boydadır; başlangıçta beyazdır, olgunlaştıkça sarı veya sarımsı-kahve renge dönüşür; tok ve sağlamdır, olgunlukta yünümsü ince lifler oluşturur.
Halka
soluk sarımsı renktedir ve olgunluğa kadar yerinde kalır.
Spor
lar 7-9 x 5-6μm boyutlarda, elipsoidal ve yumuşaktır; sivri bir ucu vardır; damlacıklı şeffaftır; hava ile temasta renk değiştirmez.